Aile Şirketlerinde Yönetim Sistemi

Dünyada ülkeden ülkeye yüzde 65-80 arasında deği­şim gösteren aile şirketi oranının ülkemizde aşağı yukarı % 95 olduğunu görüyoruz. İkinci kuşaklara kalan oran dünya verilerinde olduğu gibi % 30. Bu veriler değerlen­dirildiğinde aile büyüğünün (ustanın/patronun) yıllardır onların deyimiyle “tırmalayarak büyük emek ve özveriy­le birkaç çırağıyla küçük sanayi sitelerindekurdukları atölyelerinin, şimdilerde organize sanayi bölgelerinde yüzlerce istihdam yaratmanın haklı gururunu yaşarken geleceklerinin de ciddi oranda risk altında olduğunu görüyorlar.

Değişimi yönetemeyenler ise işletmelerini profesyo­nel bir şirket gibi değil, aile gibi yönetiyorlar! İlk yıllar­da aile büyüğünün coşkulu ve hırslı girişimciliği varken yaşamadığı problemler; kendisinin yorgunluğu ye da yaşlanmasıyla çocuklarına ve/veya kardeşlerine şirketi bırakması, onların da kendi aralarındaki yetki karmaşa­sı, hatta çatışmaları ve bir süre sonra üçüncü kuşağın ye­tişmesiyle problemler daha da katlanmaya başlıyor. Aile içinde kardeşler, eltiler, görümceler ve yeğenler arasında yaşanan çekişmelerin yaşanmasının coğrafi sınırların yok olduğu bir dönemde olması ise, aile şirketlerini ''YE'' ya da “YEM OL” seçeneği ile karşı karşıya getiriyor.